بررسی اثرات حفاظتی postconditioning در آسیب حاد کلیوی ناشی از ایسکمی-پرفیوژن مجدد کلیه

سابقه و هدف: در سالهای اخیر نقش گونه های فعال اکسیژن ros)) در ضایعات ایسکمی-پرفیوژن مجدد (iri) اندامهای مختلف به اثبات رسیده و روشهای مختلف از قبیل آماده سازی بافتی، قبل و پس از ضایعه اصلی (postconditioning, poc) برای کاهش آسیب ناشی از آنها مطرح شده است. یکی از مکانیسم های احتمالی دخیل در اثرات حفاظتی poc، کاهش میزان تولید ros است. با توجه به شیوع و اهمیت iri کلیوی، در مطالعه حاضر اثرات حفاظتی poc بر کاهش آسیبهای ناشی از ir کلیه بررسی شد. مواد و روشها: رتهای نر نژاد sprague-dawley پس از نفرکتومی راست در سه گروه شش تایی دسته بندی شدند: در گروه ir، با استفاده از کلمپ بولداگ، 45 دقیقه ایسکمی شریان کلیوی چپ و پس از آن 24 ساعت پرفیوژن مجدد القا شد. در گروه sham به استثنای انسداد شریانی، بقیه اعمال فوق انجام شد. در گروه poc، 45 دقیقه ایسکمی شریان کلیوی چپ القا شد و قبل از شروع مجدد جریان خون کلیوی، 4 دوره 10 ثانیه ای متناوب از ایسکمی و پرفیوژن مجدد در کلیه القا شد. در انتها، جمع آوری سرم جهت بررسی عملکرد کلیه و بافت کلیه برای بررسی وضعیت استرس اکسیداتیو انجام شد. یافته ها: poc از افزایش سطح سرمی اوره و کراتینین ناشی از ir پیشگیری کرد و همچنین توانست با کاهش سطح مالون دی آلدهاید و افزایش فعالیت (آنزیم) سوپراکساید دیسموتاز، سبب بهبود استرس اکسیداتیو کلیه شود. نتیجه گیری: poc با کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از ir در بهبود عملکرد کلیوی مؤثر است.